Regisseur: Frank Herrebout
Geboren en opgegroeid in Terneuzen. Na de middelbare school ben ik in Amsterdam gaan studeren en daar begon ik met een dubbel 8mm camera, experimentele filmpjes maken voor mijzelf. Op de Overtoom in Amsterdam zat de Filmacademie, daar fietste ik bijna dagelijks langs. Hier heb ik toen mijn toelatingsexamen gedaan. Jaarlijks werden er toen maar 25 van de ongeveer 500 ambitieuze kandidaten geselecteerd. Na lang wachten in spanning werd ik samen met 24 andere studenten aangenomen. Ik ben uiteindelijk afgestudeerd in de vakken: documentaire, scenario, montage en productie, Een diversiteit die tegenwoordig zeldzaam is, omdat je naar mijn weten nog maar voor één vak kan kiezen.
Eigenlijk werk ik altijd vanuit mijn eigen interesse en enthousiasme voor een onderwerp. Daardoor ben ik wat documentaire projecten betreft alert op onderwerpen waarin ik mogelijkheden zie voor een film. Ik werk graag vanuit een persoonlijk perspectief. Momenteel omarm ik twee uiteenlopende documentaire projecten: een film over een mysterieuze Wilde Plakker die in de jaren ’70 in Amsterdam affiches liet opplakken: zonder enig doel, niet commercieel en ook niet politiek of activistisch. Deze affiches intrigeerden me destijds (toen ik zelf in Amsterdam woonde). Ook omdat niemand anders het nog gedaan heeft, maak ik er nu een documentaire over. De tweede film duikt diep in het verleden van mijn joodse oma’s oude kandelaar. Ik ben op een zoektocht gegaan naar hoe mijn oma in het bezit van die kandelaar is gekomen en dat resulteert nu in een film over enkele joodse inwoners van Terneuzen van nog voor de oorlog.
Vanaf het moment dat ik in een onderwerp mogelijkheden zie, ‘pitch’ ik mijn idee bij mensen uit mijn omgeving en daarbij zijn ook veel collega filmmakers. Dat kunnen regisseurs, producenten of scenarioschrijvers zijn. Dit doe ik om waardevolle feedback en perspectieven te verzamelen. Van research tot en met montage voer ik het project op inhoudelijk vlak wel zo zelfstandig mogelijk uit om een zekere eigenheid te bewaren. Bij speelfilmprojecten is dat meestal niet mogelijk, omdat er zakelijke belangen meespelen. Dat soort projecten liggen mij dan ook minder zoals je wel kunt voorstellen.
Het voltooien van een filmproject beschouw ik in de eerste instantie als een mijlpaal voor mezelf ‘het behalen van de eindstreep na een proces van vele maanden, soms zelfs jaren in beslag neemt’. In hoeverre ik uiteindelijk tevreden ben over een film, hangt er vooral van af of de film in staat is om een duidelijk verhaal te vertellen en daarbij de aandacht weet vast te houden.
Voor jonge filmmakers (scenarioschrijvers, regisseurs, producenten en nog veel meer) is mijn advies om vooral samen ambities en filmplannen inhoudelijk met elkaar te delen. Onderzoek samen de mogelijkheden hoe de plannen te realiseren zijn. Het kan soms heel lang duren voordat je een project van de grond krijgt en veel filmplannen worden überhaupt nooit gerealiseerd.
In de afgelopen jaren heb ik ongeveer 25 films gemaakt, zowel speelfilms als documentaires. Daar staan minstens 100 filmplannen tegenover die het (nog) niet gehaald hebben. Dus enerzijds moet je geduld hebben en niet te snel opgeven, maar blijf niet eindeloos op één ei broeden, maar ontwikkel meerdere projecten tegelijkertijd.